Osoby przyjmowane do pracy podlegają wstępnym badaniom lekarskim, które mają potwierdzić ich zdolność do wykonywania pracy na danym stanowisku. Co więcej dla pracowników już zatrudnionych brak przeciwwskazań do wykonywania określonej pracy, zgodnie z art. 229 § 2 k.p., jest dodatkowo potwierdzany w okresowych badaniach lekarskich. Zgodnie z przepisami kodeksu pracy pracodawca nie może dopuścić do pracy pracownika bez aktualnego orzeczenia lekarskiego stwierdzającego brak przeciwwskazań do pracy na określonym stanowisku w warunkach pracy opisanych w skierowaniu na badania lekarskie. Powyższy zakaz jest podyktowany faktem, że pracodawca jest odpowiedzialny za stan bezpieczeństwa i higieny pracy w zakładzie pracy. Zatem dopuszczenie do pracy pracownika, w stosunku do którego lekarz medycyny pracy orzekł o istnieniu przeciwwskazań do pracy na zajmowanym stanowisku, skutkować może zwiększeniem zagrożenia dla życia i zdrowia nie tylko tego pracownik, ale i pozostałych pracowników.
Pracodawca może przenieść pracownika, wobec którego zostało wydane orzeczenie lekarskie stwierdzające istnienie przeciwwskazań do pracy na zajmowanym stanowisku, do wykonywania innej pracy, która będzie odpowiednia ze względu na jego kwalifikacje.Tylko w rzypadkach określonych w ustawie pracodawca ma wręcz obowiązek takiego działania. Konieczność przeniesienia pracownika do innej, odpowiedniej pracy istnieje, w przypadku gdy pracownik stał się niezdolny do wykonywania dotychczasowej pracy wskutek wypadku przy pracy lub choroby zawodowej i nie został uznany za niezdolnego do pracy w rozumieniu przepisów o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.
W sytuacji gdy pracownik nie posiada zgody lekarza medycyny pracy na pracę na dotychczasowym stanowisku, a pracodawca nie ma możliwości aby przenieść go na inne stanowisko, dopuszczalne jest wypowiedzenie umowy o pracę albo zaproponowanie pracownikowi rozwiązania umowy o pracę za porozumieniem stron. Należy podkreślić, że stwierdzenie w orzeczeniu lekarskim przeciwwskazań do pracy na zajmowanym stanowisku nie stanowi okoliczności uzasadniającej rozwiązania umowy o pracę w trybie zwolnienia dyscyplinarnego. W szczególności nie stanowi to okoliczności wskazanej w art. 52 § 1 pkt 3 k.p., t.j. zawinionej przez pracownika utraty uprawnień koniecznych do wykonywania pracy na zajmowanym stanowisku.
Na marginesie należy wskazać, że pracodawca może każdemu pracownikowi – w pewnych okolicznościach powierzyć na jakiś czas wykonywanie innej pracy. Aby pracodawca mógł wydać takie polecenie, muszą być spełnione jednocześnie następujące warunki, a mianowicie muszą wystąpić uzasadnione potrzeby pracodawcy, przeniesienie pracownika następuje na okres dłuższy niż trzy miesiące w roku kalendarzowym, pracownik nie może za tę pracę otrzymywać niższego wynagrodzenia, niż to określone w umowie o pracę oraz o pracodawca musi przenieść pracownika na stanowisko, które odpowiada jego kwalifikacjom./ MK